Είναι με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό που παρευρίσκομαι απόψε μαζί σας στον καθαγιασμένο τούτον χώρο, του Τύμβου της Μακεδονίτισσας, στην καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης και τιμής που διοργανώνει η Επιτροπή Κατεχόμενων Δήμων Κύπρου.
Προς τούτο, θα ήθελα εξαρχής να ευχαριστήσω την Επιτροπή και ιδιαίτερα τον φίλτατο Πρόεδρο της Επιτροπής Κατεχομένων Δήμων και Δήμαρχο Κυθρέας Πέτρο Καρεκλά, για την πολύ τιμητική πρόσκληση να παραστώ και να χαιρετίσω τη σημερινή εκδήλωση.
Τελούμε σήμερα το μνημόσυνο και αποδίδουμε τον προσήκοντα σεβασμό και τις δέουσες τιμές στους φονευθέντες προασπιστές της νομιμότητας και της δημοκρατίας κατά του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και στους ηρωικώς πεσόντες υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας μας, κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής, τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974.
Ταυτόχρονα αναπέμπουμε δέηση για ανεύρεση των αγνοούμενων αδελφών μας, για να κλείσει μιας διά παντός η τραγική τούτη πτυχή του ανθρωπιστικού δράματος, που συντελείται για μισό σχεδόν αιώνα.
Πέρασαν κιόλας 49 χρόνια από το ζοφερό εκείνο καλοκαίρι που σημάδεψε ανεξίτηλα και οδυνηρά τις ζωές όλων μας.
Στη διάρκεια τούτων των χρόνων βιώσαμε τη θλίψη, την αδικία, την αγωνία και την προσμονή.
Τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1974 δεν είναι δυνατόν να ξεχαστούν. Μετρούμε ακόμα τις πληγές μας, βιώνουμε καθημερινά την πίκρα της προσφυγιάς και τις συνέπειες της κατοχής.
Συνεχίζουμε τον αγώνα με τον χρόνο για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων μας και τελούμε κηδείες ταυτοποιηθέντων λειψάνων.
Για 49 χρόνια αντικρίζουμε κάθε πρωί στον ορίζοντα τα κατεχόμενα χωριά μας, με τις συλημένες εκκλησίες μας που παραμένουν βουβές και αλειτούργητες.
Για 49 χρόνια βιώνουμε με πίκρα και πόνο ψυχής τη βεβήλωση των τάφων των προγόνων μας και την καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Μετά από 49 χρόνια θάβουμε ακόμα νεκρούς και αναζητούμε αγνοούμενους.
Σήμερα, αναπολώντας τις τραγικές ημέρες του κατάμαυρου εκείνου θέρους του ’74, από τον πανίερο τούτον χώρο καταγγέλουμε, για άλλη μια φορά, τον απαράδεκτο ντε φάκτο παράνομο διαχωρισμό της πατρίδας μας και διακηρύττουμε με σθένος την αστείρευτη βούλησή μας για απελευθέρωση και επιστροφή στην κατεχόμενη γη μας.
Ανανεώνουμε ταυτόχρονα τον όρκο ότι ουδέποτε θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα μας μέχρι την τελική δικαίωση.
Κυρίες και κύριοι,
Η πορεία ενός Έθνους είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη συλλογική μνήμη και την επίγνωση της ιστορίας του.
Από αυτή αντλεί τα διδάγματα να διορθώσει τα λάθη του και να επανακαθορίσει την πορεία του στο μέλλον.
Ιστορική συνείδηση για εμάς τους Ελληνοκύπριους αποτελεί η αδιάσπαστη συνέχεια από τους ομηρικούς χρόνους μέχρι σήμερα, η οποία σφυρηλατήθηκε από τις παραδόσεις, τη γλώσσα, τα ήθη μας, αλλά και από τις θυσίες του λαού μας για την ελευθερία και την ιστορική μας συνέχεια.
Η απόδοση τιμής σε ήρωες των αγώνων του Κυπριακού Ελληνισμού δεν αποτελεί μια τυπική παθητική απόδοση της ευγνωμοσύνης μας προς αυτούς, αλλά μια πράξη υπόμνησης του χρέους μας ότι δεν θα αποστρατευτούμε από τον αγώνα για τον οποίο έδωσαν τη ζωή τους, ότι δεν θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για υπεράσπιση και ελευθερία της πατρίδας μας.
Σαράντα εννέα χρόνια από το δίδυμο έγκλημα του πραξικοπήματος και της εισβολής, οι εικόνες παραμένουν ολοζώντανες.
Η μνήμη αμείλικτη, αναπότρεπτη και αναγκαία, κατατρύχει τις ψυχές μας.
Απόψε σε αυτή τη σεμνή τελετή, σε μια πορεία ιστορικής αναδρομής ανακαλούμε τις μελανές σελίδες του παρελθόντος, τις ζοφερές μέρες του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974.
Η προδοσία της βίαιης κατάλυσης της νομιμότητας και της δημοκρατίας έσυρε πίσω της ένα ακόμα μεγαλύτερο έγκλημα και άνοιξε διάπλατα την πόρτα στις βάρβαρες στρατιωτικές ορδές της Τουρκίας.
Η τουρκική εισβολή που ακολούθησε το πραξικόπημα, αποτέλεσε το αποκορύφωμα του εγκλήματος, με στόχο τη διαίρεση της Κύπρου και την διάλυση του κυπριακού κράτους.
Τα γεγονότα της εισβολής ανέδειξαν την βιαιότητα και την αγριότητα των τουρκικών δυνάμεων που σκόρπισαν αδιακρίτως τον όλεθρο και τον θάνατο, με εγκληματικές δολοφονίες αμάχων και παιδιών, αποτρόπαιους βιασμούς γυναικών, βίαιους εκτοπισμούς του πληθυσμού από τα σπίτια και τις περιουσίες του και καταστροφή οποιουδήποτε στοιχείου αποδείκνυε την ελληνικότητα των κατεχόμενων περιοχών.
Το δράμα των αγνοουμένων και των εγκλωβισμένων μας, η σύληση των χώρων λατρείας και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ο μαζικός εποικισμός και εκτουρκισμός των κατεχόμενών μας εδαφών, συνθέτουν μεταξύ άλλων την εικόνα της βιβλικής καταστροφής που προκάλεσε η Τουρκία στην πατρίδα μας.
Απόψε, σε μια πορεία ιστορικής αναδρομής ψηλαφίζουμε τις ανοικτές, ανεπούλωτες, αιμάσουσες πληγές μας, κλίνοντας το γόνυ μπροστά σε όλους εκείνους τους εύψυχους Έλληνες της Κύπρου που προσέτρεξαν στο καθήκον και αναμετρήθηκαν με την ιστορία.
Τους υπερασπιστές της ελευθερίας, στις μάχες που διεξήχθησαν στη Μια Μηλιά, στην Κυθραία, στο Συγχαρί, στην Κλεπίνη, στη Λάπηθο, στην Κερύνεια, στον Λωρόβουνο, στον Κουτσοβέντη, αλλά και όπου αλλού απαιτήθηκε να πολεμήσουν.
Αυτούς που αν και βίωσαν την πικρία και απογοήτευση της προδοσίας, επέδειξαν απαράμιλλο θάρρος πληρώνοντας βαρύτατο φόρο αίματος στον αγώνα προάσπισης των ιερών και οσίων του Ελληνισμού στο νησί μας και έγραψαν χρυσές σελίδες ανδρείας και μαχητικότητας στις δέλτους της ιστορίας μας.
Μαζί μ’ αυτούς και οι αδελφοί Ελλαδίτες της ηρωικής ΕΛΔΥΚ και οι Καταδρομείς, που έφθασαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της μοιραίας Επιχείρησης «ΝΙΚΗ» και πολέμησαν ηρωικά στο Κιόνελι, στη μάχη της διάβασης της Βασίλειας, στο αερόδρομιο Λευκωσίας αλλά και στην τιτάνια, μέχρις εσχάτων προσπάθεια υπεράσπισης του Στρατοπέδου τους.
Οι τεράστιες απώλειες των Ελδυκάριων μαχητών αποτελούν μια από τις τραγικότερες συνεισφορές σε αίμα κατά της διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 74.
Οι χιλιάδες πρόμαχοι των ιδανικών της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της πατρίδας και εν τέλει θυσιάστηκαν μαρτυρικά, από το χρέος μη κινούντες.
Αποτελούν σήμερα για όλους εμάς πρότυπα ανδρείας, ανιδιοτέλειας και αλτρουισμού.
Οι δε τόποι της θυσίας τους που ευλογήθηκαν και αγιάσθηκαν από το αίμα τους αναμένουν καρτερικά, το χαρμόσυνο μήνυμα της επιστροφής μας.
Στη θυσία των πεσόντων μας που, ως ιστορική φωνή αντηχεί στη μνήμη μας, αποτίουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής, καταθέτοντας τις δάφνες του βαθύτατου σεβασμού και της αιώνιας ευγνωμοσύνης μας.
Γινόμαστε δέκτες των μηνυμάτων της αρετής και αντλούμε τα διδάγματα που εκπέμπει η θυσία τους.
Διδάγματα θάρρους, αυτοθυσίας, και αυταπάρνησης.
Κυρίες και κύριοι,
Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τα τραγικά γεγονότα του 1974 μέχρι σήμερα, η Τουρκία, όχι μόνο παρέμεινε αδιάλλακτη, αλλά με μια σειρά από ενέργειες παγιώνει την κατοχή, δημιουργεί νέα τετελεσμένα και συντηρεί μια προκλητική και επιθετική στάση.
Η ανακήρυξη του ψευδοκράτους, η διατήρηση μεγάλου όγκου τουρκικών στρατευμάτων, η συστηματική μεταφορά εποίκων από την Τουρκία, έχουν ως προφανή στόχο την αλλοίωση των πληθυσμιακών δεδομένων της Κύπρου και δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για τους τελικούς στόχους της Τουρκίας.
Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Σταθερός και μόνιμος στόχος της Άγκυρας είναι η νομιμοποίηση της κατοχής και η διάλυση της κρατικής οντότητας της ΚΔ.
Η υιοθέτηση του αφηγήματος της λύσης των δύο κρατών και της οριστικής διχοτόμησης, αποτελεί την ταφόπλακα του κυπριακού και θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου, στη γη που τον ανέθρεψε.
Η παγίωση και διαιώνιση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής, με τη διατήρηση της παρουσίας των κατοχικών στρατευμάτων στο νησί, την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών του κυπριακού λαού, τον συνεχιζόμενο εποικισμό και το ξεπούλημα των περιουσιών των προσφύγων, προκαλούν τη διολίσθηση προς τη διχοτόμηση και ασφαλώς δεν πρόκειται να οδηγήσουν στην επιθυμητή απελευθέρωση της Κύπρου.
Μπροστά σε αυτή την επικίνδυνη κατάσταση η πρόταξη της δικής μας αποφασιστικής αντίστασης αποτελεί ύψιστο πατριωτικό καθήκον.
Η ανάγκη επιβίωσης του λαού μας απέναντι στον αδίστακτο κατακτητή αποτελεί εθνική επιταγή και αδήριτη ανάγκη.
Κάθε τάση παραγνώρισης των υπαρκτών κινδύνων, κάθε τάση υποβάθμισης των ορατών απειλών, οδηγεί με ακρίβεια στον παροπλισμό του λαού μας και σε διευκόλυνση υλοποίησης των τουρκικών στόχων.
Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,
Γνωρίζουμε ότι 49 χρόνια είναι πολλά.
Ο χρόνος παγιώνει, δυστυχώς, τα τετελεσμένα της εισβολής και δημιουργεί νέα προβλήματα που δυσχεραίνουν τις προσπάθειες επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκος Χριστοδουλίδης, επιδιώκει την απεμπλοκή από το παρατεταμένο αδιέξοδο και την επανέναρξη της διαδικασίας διαλόγου, με σκοπό την κατάληξη σε μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση.
Μια λύση, η οποία θα απελευθερώσει και θα επανενώσει την πατρίδα, θα τερματίσει την κατοχή, θα αποκαταστήσει την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου, και θα επιτρέψει στον λαό μας να διαβιώνει σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης, προόδου, υπό καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας.
Ασφαλώς, εναπόκειται στην Τουρκία να αναστρέψει το υφιστάμενο αρνητικό κλίμα και να δώσει ουσιαστικό νόημα και χρησιμότητα στις συνομιλίες, ανοίγοντας τον δρόμο προς ένα δίκαιο συμβιβασμό.
Δυστυχώς η μέχρι σήμερα στάση της και οι απαράδεκτες δηλώσεις και αξιώσεις, συντηρούν μια απολύτως δικαιολογημένη δυσπιστία και απογοήτευση εκ μέρους της Ελληνοκυπριακής πλευράς.
Και εδώ είναι που επιδιώκουμε την ενεργότερη εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις προσπάθειες για άρση του αδιεξόδου και άμεση επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Κυρίες και κύριοι,
Υποκλινόμενοι στο μεγαλείο και τη θυσία των ηρωικώς πεσόντων υπερασπιστών μας δίνουμε την υπόσχεση πως δε θα λησμονήσουμε το παρελθόν μας, δε θα επιτρέψουμε να ξεθωριάσουν οι μνήμες και δε θα αποστρατευτούμε από τον αγώνα μας μέχρι τη στιγμή της τελικής δικαίωσης.
Δίνουμε ταυτόχρονα την υπόσχεση ότι θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για να προστατεύσουμε ό,τι κινδυνεύει και να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει.
Με ομοψυχία και ομόνοια, με σύνεση, αποφασιστικότητα και ορθολογισμό συνεχίζουμε τον δίκαιο αγώνα μας.
Για να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στην Κύπρο και στις επερχόμενες γενιές.
Αυτός ο στόχος αποτελεί μέγιστη υποχρέωση έναντι στα παιδιά μας και το καλύτερο μνημόσυνο για όλους τους ήρωές μας.
Ας είναι αιωνία η μνήμη όσων έδωσαν τη ζωή τους σε όλους τους αγώνες του κυπριακού λαού και είθε η Παναγιά μας να εισακούσει τις προσευχές μας για να βοηθήσει να διακριβωθεί η τύχη όλων των αγνοουμένων μας.
