Έχοντας πλήρη επίγνωση του χρέους όλων μας προς τους Ήρωες μας, και με αισθήματα δέους και βαθιάς συγκίνησης, συγκεντρωθήκαμε σήμερα στον πάνσεπτο Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού στην Αλάμπρα, για να τελέσουμε το ετήσιο μνημόσυνο των Ηρώων της Κοινότητας και αναπέμψουμε δέηση για την εξακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων της.
Το χρέος μας αυτό είναι ιερό. Τα μνημόσυνα των Ηρώων μας αποτελούν φάρο για τον αντικατοχικό μας αγώνα, ιστορική υπενθύμιση ενότητας και ομοψυχίας, και παράλληλα, υπόμνηση για επαγρύπνηση επί των επάλξεων με στόχο τον τερματισμό της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης πραγμάτων στο νησί μας.
Αποτίοντας τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους Ήρωες μας αντλούμε διδάγματα αλλά και δύναμη από τη λεβεντιά και τη θυσία τους. Στη μνήμη τους κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ και προσευχόμαστε για την ταχεία δικαίωση της θυσίας τους, εκφράζοντας την ίδια ώρα τον θαυμασμό, την εκτίμηση και την αιώνια ευγνωμοσύνη μας. Καταθέτουμε δε μαζί, το σεβασμό και την εκτίμηση μας προς τις οικογένειες τους που για 48 χρόνια φέρουν το βάρος του κενού που άφησε μέσα τους η θυσία των αγαπημένων τους.
Η κοινότητα της Αλάμπρας, πλήρωσε βαρύτατο τίμημα κατά τις μάχες με τον Τούρκο εισβολέα και κατακτητή. Η ιστορία της είναι ταυτισμένη με την πολύπαθη μοίρα του λαού μας.
Οκτώ ηρωικώς πεσόντες στις μάχες με το βάρβαρο εισβολέα και δυο αγνοούμενοι. Οι νέοι της ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό στο κάλεσμα της πατρίδας για την προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της, και παρά τις βαρύτατες συνέπειες της προδοσίας του πραξικοπήματος στο αξιόμαχο και ετοιμοπόλεμο της Εθνικής Φρουράς, προσπάθησαν με την ένταξη στις μονάδες τους να αποκρούσουν τις επιθέσεις των Τουρκικών στρατευμάτων και να υπερασπίσουν ερρωμένα το πάτριο έδαφος.
Δυστυχώς για τους ιδίους και την πατρίδα μας, η συντριπτική υπεροπλία του εχθρού σε άνδρες και εξοπλισμό, μαζί με την αποδιοργάνωση που έφερε το πραξικόπημα στην Εθνική Φρουρά, οδήγησαν στην κατάληψη του 37,5 τοις εκατόν των εδαφών μας. Πολλοί όμως εθνοφρουροί μας, υπό τις διαταγές αξιωματικών που υπεράνω όλων έθεταν την αγάπη και το καθήκον τους προς την πατρίδα, έγραψαν χρυσές σελίδες δόξας και απαράμιλλου ηρωισμού και έγιναν παράδειγμα προς τους νεότερους.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες,
Μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα τους Ήρωες.
Τον Παντελή Νικηφόρου, τον Αντρέα Γεωργίου Σάββα, τον Αντρέα Παύλου Χ΄Χριστοδούλου, τον Γεώργιο Κυπριανού, τον Νίκο Νικολάου, τον Σοφοκλή Γεωργίου, τον Στυλιανό Κυριάκου και τον Σωτήρη Σπύρου Ιωάννου.
Ταυτόχρονα, αναπέμπουμε δέηση υπέρ των αγνοούμενων αδελφών μας Αγαθάγγελου Λαζάρου και Μιχάλη Ηλία Γεωργίου που χάθηκαν, αλλά ποτέ δεν ξεχάστηκαν.
Τα έξι από τα οκτώ ηρωικά τέκνα της Αλάμπρας θυσιάστηκαν καθώς πολεμούσαν στην αμυντική γραμμή Μιας Μηλιάς- Κουτσοβέντη τη μαύρη ημέρα της έναρξης της δεύτερης φάσης της Τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου 1974.
Τα χαράματα της θλιβερής εκείνης ημέρας οι Τούρκοι βομβαρδίζουν ανηλεώς την αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς μεταξύ της Μιας Μηλιάς και του Παχυάμμου. Στη συνέχεια επιτίθενται με τα άρματα μάχης και τα πολυάριθμα στρατεύματα τους. Η μάχη υπήρξε άνιση και παρά τις προσπάθειες των μονάδων μας που είχαν ταχθεί σε όλο το μήκος της γραμμής, ο εχθρός καταφέρνει να διεισδύσει σε όλη την περιοχή και να προχωρήσει μέχρι την Αμμόχωστο και την Καρπασία σπέρνοντας τον όλεθρο και την καταστροφή. Πολλοί στρατιώτες, όπως και κάτοικοι, εγκλωβίζονται και αιχμαλωτίζονται.
Άλλοι στρατιώτες μας, όπως οι πρώτοι έξι των μνημονευομένων μας που ήταν ενταγμένοι στο 305 Τάγμα Πεζικού με Διοικητή τον ΄Ηρωα Ταγματάρχη τους Τάσο Μάρκου, παραμένουν στις επάλξεις για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό σε ένα σκηνικό όμοιο με τη μάχη στα στενά των Θερμοπυλών.
Ο 32 ετών τότε έφεδρος στρατιώτης και δάσκαλος Παντελής Νικηφόρου δεν εγκαταλείπει τη θέση του και παραμένει συνεπής στις αξίες και τα ιδανικά του λαού μας. Ο Παντελής Νικηφόρος υπήρξε δάσκαλος για όλους μας μέχρι το τέλος. Δίδαξε σε όλους εμάς την αγάπη για την πατρίδα και την αυτοθυσία.
Ο 21 ετών, φοιτητής της ιατρικής σχολής, Ανδρέας Γεωργίου Σάββα, παρέμεινε και αυτός αμετακίνητος επί των επάλξεων της άμυνας της πατρίδας του. Στην όψη θα παραμένει πάντοτε ο νέος των 21 χρόνων, το παιδί που άφησε την ιατρική για την αιωνιότητα, για να χαράξει μια πορεία λαμπρή, αθάνατη και αναστάσιμη.
Ο Στυλιανός Κυριάκου, 32 ετών, υπήρξε πρότυπο οικογενειάρχη και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Δεν δείλιασε μπροστά στον κίνδυνο. Στάθηκε εκεί προστάτης όχι μόνο για την γυναίκα και τα παιδιά του αλλά για όλους τους συμπατριώτες του. Προασπίστηκε ηρωικά τη γη και το τόπο του για να τον χαρίσει λεύτερο στα παιδία του και σε όλες τις επόμενες γενιές.
Το μεγαλείο της ψυχής του 25χρονου Νίκου Νικολάου δεν καταδεχόταν να παραδώσει τα ιερά εδάφη στον Τούρκο εισβολέα. Έξι σφαίρες βρέθηκαν στα οστά του, η μια στο χώρο της καρδιάς. Προτίμησε να ποτίσει το χώμα με το αίμα του παρά να γυρίσει την πλάτη. Πιστός στο καθήκον υπερασπίστηκε τα ιερά και τα όσια, τους βωμούς και τις εστίες μας.
Ο 21 ετών πράος και φιλήσυχος Ανδρέας Παύλου Χ΄Χριστοδούλου, πρόταξε και αυτός τα στήθη του ενάντια στον κατακτητή, παραμένοντας ακλόνητος στη θέση του για να πολεμήσει τις μυριάδες των Τούρκων. Ο Ανδρέας κέρδισε επάξια μια θέση ανάμεσα στις πιο λαμπρές και ηρωικές προσωπικότητες της ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού.
Ο 24 ετών λεβέντης Σωτήρης Σπύρου Ιωάννου ετοιμαζόταν να παντρευτεί την πέντε μηνών εγκυμονούσα, αγαπημένη του, Ανδρούλλα. Αρχικά συνελήφθη και φυλακίστηκε κατά την διάρκεια του πραξικοπήματος. Με το ξέσπασμα όμως της Τουρκικής εισβολής και το άνοιγμα των φυλακών κατατάχθηκε εθελοντικά στις δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς για την αντιμετώπιση του Τούρκου εισβολέα. Ο μοναχογιός του, Σπύρος, δεν τον γνώρισε ποτέ. Είναι όμως περήφανος γιατί ο βίος του πατέρα του καθοδηγεί σαν φάρος όλους εμάς τους συμπατριώτες του.
Ο έβδομος ήρωας είναι ο 34 ετών το 1974 και πατέρας τριών παιδιών, Σοφοκλής Γεωργίου. Σε ηλικία μόλις 17 ετών συνελήφθη από τους Άγγλους κατακτητές και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση επειδή κρατούσε ένα φυλλάδιο που καλούσε το λαό σε απελευθερωτικό αγώνα. Το 1974 και πάλι δεν αρνήθηκε το κάλεσμα της πατρίδας. Αφού έλαβε μέρος σε μάχες στο Συγχαρί, στον Κουτσοβέντη, στην Άσπρη Μούττη, τραυματίστηκε θανάσιμα από βομβαρδισμούς αεροπλάνου στην περιοχή Κολοκασίδη στη Λευκωσία, όπου, μαζί με άλλους επτά στρατιώτες, μαχόταν κατά του εχθρού.
Ο όγδοος των πεσόντων μας, είναι ο 25χρονος τότε Γεώργιος Γεωργίου Κυπριανού που χάθηκε το 1974 μέσα στο πόλεμο, στην περιοχή Μιας Μηλιάς-Κουτσοβέντη. Φοβούμενος ότι δεν θα προλάβει να επιστρέψει στην μονάδα του στις 14 Αυγούστου ξεκίνησε νωρίτερα, στις 13, και χάθηκε κάπου στο Παλαίκυθρο. Η έγκυος τότε γυναίκα του, Μηλίτσα, τον αναζητούσε αγωνιωδώς. Το παιδί του, η μοναχοκόρη του Χρύσω, γεννήθηκε χωρίς να γνωρίσει τον πατέρα της. Τα οστά του που βρέθηκαν στο χωριό Μόρα, ταυτοποιηθήκαν με τη μέθοδο του DNA και ο ήρωας τάφηκε το 2015. Δυστυχώς, οι γονείς του άφησαν την τελευταία τους πνοή με ένα τεράστιο γιατί μέσα τους.
Σήμερα, τιμούμε και άλλα δύο πανάξια τέκνα της Αλάμπρας, που χάθηκαν μέσα στη φωτιά του πολέμου, στην περιοχή Μιας Μηλιάς-Κουτσοβέντη, και εξακολουθούν να αγνοούνται. Η μνήμη μας, στρέφεται στο Μιχάλη Ηλία Γεωργίου και στον Αγαθάγγελο Λαζάρου.
Ο 28 ετών τότε Μιχάλης Ηλία Γεωργίου, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Τμήμα Αγγλικής και Ελληνικής Φιλολογίας, στο κάλεσμα της πατρίδας δήλωσε παρών. Κατετάγη στο Δάλι και ακολούθως στο 305 Τάγμα Πεζικού στη Μια Μηλιά. Ο Μιχάλης, δυστυχώς, δεν βρέθηκε μέχρι στιγμής. Οι γονείς και ο αδελφός του έφυγαν από τη ζωή χωρίς να γνωρίζουν τι απέγινε ο λεβέντης τους. Η αδελφή του περιμένει με αγωνία και ελπίζει.
Τα ίχνη του 21 ετών τότε βιοπαλαιστή και πολυτεχνίτη Αγαθάγγελου Λαζάρου, χάθηκαν την οδυνηρή εκείνη ημέρα της 14ης Αυγούστου 1974, στη μάχη ενάντια στην υπέρτερη αριθμητικά δύναμη του Αττίλα. Εργατικός και φιλόπονος δούλευε στα καράβια από όπου και επέστρεψε λίγο πριν την Τουρκική εισβολή. Σκοπός του ήταν να ξαναμπαρκάρει αλλά τον πρόλαβε ο πόλεμος και δεν μπορούσε παρά να απαντήσει στο κάλεσμα της πατρίδας. Τα ίχνη του χάθηκαν στην περιοχή της Μιας Μηλιάς, ενώ υπηρετούσε και αυτός στο 305 Τάγμα Πεζικού.
Συμπατριώτες, Συμπατριώτισσες,
Μαζί με τις προσπάθειες για την εξακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας, το πρόβλημα των οποίων αποτελεί την πιο βαθιά πληγή που μας άφησε η Τουρκική εισβολή, ύψιστη προτεραιότητα μας και μεγάλη Εθνική πρόκληση παραμένει πάντα η επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Η καλή θέληση και βούληση της δικής μας πλευράς δεν μπορεί να αμφισβητείται. Απεδείχθη αυτό επανειλημμένα με τη στάση και τις ενέργειες του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εκεί που προσκρούουν όλες οι προσπάθειες είναι στην αδιάλλακτη και αρνητική στάση της άλλης πλευράς, ιδιαίτερα της Τουρκίας που κλιμάκωσε κατά το τελευταίο διάστημα τις απαράδεκτες προκλήσεις της τόσο στο έδαφος όσο και στη θαλάσσια μας περιοχή, ενώ την ίδια ώρα αμφισβητεί ιδιαιτέρως προκλητικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο. Όλα αυτά παραγνωρίζοντας η Τουρκική πλευρά το διεθνές δίκαιο και ενεργώντας στο πλαίσιο του αναθεωρητισμού και της νεοοθωμανικής προσέγγισης της ηγεσίας της.
Αμετάθετος δικός μας στόχος είναι και παραμένει μια ελεύθερη επανενωμένη πατρίδα, χωρίς κατοχικούς στρατούς και χωρίς εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα άλλων χωρών, με διασφαλισμένα τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των νομίμων κατοίκων του νησιού μας. Αγωνιζόμαστε για μια Κύπρο, όπως θα την ήθελαν οι ήρωες μας, με ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και με το λαό μας να αποφασίζει και να διαχειρίζεται την τύχη του, με γνώμονα πάντα το δικό του και μόνο συμφέρον.
Δόξα και τιμή στους ήρωες της Αλάμπρας,
Δόξα και τιμή σε όλους τους Ήρωες μας!!
