(Κυριακή, 21 Οκτωβρίου 2018, Ι. Ν. Αγίου Μηνά, Νέο Χωριό Πάφου)

Έχοντας πλήρη συναίσθηση του ιστορικού μας χρέους, μαζευτήκαμε σήμερα για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στα άξια τέκνα της κοινότητας του Νέου Χωριού Πάφου. 

Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στα τρία παλληκάρια της ΕΟΚΑ, στους τρεις ήρωες του Κυπριακού Ελληνισμού. 

Ο Γεώργιος Στυλιανού, ο Βάσος Παναγή και ο Γεώργιος Αναστάση, ωθούμενοι από τα υψηλά τους οράματα και με πίστη στη δίκαιη και παλλαϊκή απαίτηση του Κυπριακού Ελληνισμού για ελευθερία και Ένωση με τη μητέρα πατρίδα, προσέφεραν στο ιερό θυσιαστήριο του έθνους ό,τι πιο πολύτιμο είχαν: τη νεανική ζωή τους. 

Σε κάθε μάχη, σε κάθε δοκιμασία, τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ δίδαξαν ότι είναι με τις πράξεις και με τα έργα που κερδίζονται τα μεγάλα και τα σπουδαία, είναι με τον ιδρώτα και το αίμα που γράφονται οι πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του Κυπριακού Ελληνισμού. 

Στον επικό αυτό αγώνα, το Νέο Χωρίο Πάφου ανταποκρίθηκε προσφέροντας τρία από τα καλύτερα παιδιά του. 

Οι ήρωες που σήμερα τιμούμε ανδρώθηκαν και αναδείχθηκαν, όπως και πολλοί συναγωνιστές τους, μέσα από την απλή, αγνή, αγροτική ζωή της εποχής.

Γεννημένοι και οι τρεις εδώ, στο Νέο Χωριό της Πάφου, ο Γεώργιος Στυλιανού μόλις 18 ετών τότε, ο Βάσος Παναγή 27 και ο Γεώργιος Αναστάση 23, ήταν νέοι της εργατιάς και της βιοπάλης. 

Άνθρωποι του κόπου και του μόχθου, που προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην για αυτούς και τις οικογένειές τους.

Και οι τρεις τους εντάχθηκαν από τους πρώτους στον αγώνα για τη λευτεριά. Δημιούργησαν με επικεφαλής τον Γεώργιο Στυλιανού τις ομάδες Κρούσεως Τυφεκιοφόρων Νέου Χωριού και ανέπτυξαν πλούσια αντάρτικη δράση στην περιοχή τους, ενώ ετοίμασαν και αυτοσχέδιο διάδρομο ρίψης εφοδίων και προσγείωσης αεροσκάφους που θα μετέφερε μυστικά οπλισμό και εφόδια για τον αγώνα, από την Ιταλία.

Το Νοέμβριο του 1956 σε μια συμβολική έκφραση του πόθου για ελευθερία και αποτίναξη του αγγλικού ζυγού, οι κάτοικοι του Νέου Χωριού, με την παρότρυνση του Στυλιανού, καταστρέφουν το γραμματοκιβώτιο που έφερε τα σύμβολα της αποικιοκρατίας και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο σχολείο της κοινότητας. 

Ως απάντηση, οι αρχές στέλνουν δύο αυτοκίνητα γεμάτα πάνοπλους στρατιώτες, οι οποίοι, απαγάγουν δύο αθώους χωριανούς από το δρόμο και τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες.

Οι τρεις αγωνιστές, αναμένοντας τη φάλαγγα σε ενέδρα για να την κτυπήσουν, πλήττουν με νάρκη το δεύτερο όχημα, καθώς στο πρώτο βρίσκονταν οι συγχωριανοί τους. 

Ρίχνουν εναντίον των στρατιωτών δύο χειροβομβίδες, εκ των οποίων όμως μόνο η μία εκρήγνυται, και προσπαθούν να διαφύγουν προς τους λόφους.

Κατά την καταδίωξη, ο Στυλιανού, ο οποίος καταζητείτο από το Μάιο του ίδιου έτους για την εκτέλεση ενός Τούρκου αξιωματικού που ανέκρινε και βασάνιζε Έλληνες αγωνιστές και τους συγγενείς τους, πληγώνεται στο πόδι. 

Με αυτοθυσία και αυταπάρνηση οι δύο συναγωνιστές του προσπαθούν να τον βοηθήσουν και να τον μεταφέρουν μέσα σε μια βροχή από σφαίρες, αλλά συλλαμβάνονται και οι τρεις. 

Σε μια ακόμη έκφανση της στυγερότητας και της βαρβαρότητας του αποικιακού καθεστώτος, οι τρεις αγωνιστές, άοπλοι και ανυπεράσπιστοι, εκτελούνται εν ψυχρώ: ο Γιώργος Στυλιανού πυροβολείται στο κεφάλι. Ο Βάσος Παναγή και ο Γιώργος Αναστάση λογχίζονται μέχρι θανάτου.

Τα πτώματά τους μεταφέρονται στο χωριό, όπου οι συγχωριανοί τους, οι φίλοι τους, οι οικογένειές τους, αντί να λάβουν τους νεκρούς τους, για να τους πενθήσουν και να τους τιμήσουν, υποχρεώνονται να περάσουν μπροστά από τα κατακρεουργημένα πτώματα, τα οποία συνέχισαν να πυροβολούν και να λογχίζουν. Στη συνέχεια τους κρέμασαν στα οχήματά τους και τους περιέφεραν στην Πόλη Χρυσοχούς.

Έχοντας ολοκληρώσει τη σύντομη μα ένδοξη επίγειά τους παρουσία, οι τρεις ήρωες έχουν από τότε ανεβεί τη σκάλα της αθανασίας.
Ο αγώνας μπορεί να μην έφτασε στον πρωταρχικό στόχο της Ένωσης με την Ελλάδα, αλλά πέτυχε να απαλλάξει την Κύπρο από την αποικιοκρατία και να έχουμε εμείς σήμερα την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, ένα κράτος μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα κράτος που σέβεται και προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών του.

Παράλληλα, αξιοποιώντας το γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας, η κυβέρνηση το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει αναβαθμίσει διμερείς και τριμερείς συμμαχίες καθώς επίσης και καλές σχέσεις με χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και με τις χώρες μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι πλέον ξεκάθαρο, ότι έχουμε καταστεί πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ως κυβέρνηση, θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι και απόλυτοι ότι το παρόν καθεστώς, η τωρινή κατάσταση είναι απαράδεκτη, παράνομη και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αποδεκτή λύση του κυπριακού. Η Κυπριακή Δημοκρατία δε συμβιβάζεται με την παρούσα κατάσταση πραγμάτων.

Αντίθετα, όπως είναι και το χρέος μας προς την ιστορία μας, προς τους ήρωές μας, προς τα παιδιά μας, παραμένουμε ακλόνητοι και αμετακίνητοι στον αγώνα μας, μέχρι να πετύχουμε μια έντιμη, δίκαιη και αξιοπρεπή διευθέτηση που θα αποκαθιστά το δίκαιο στο νησί μας.

Μία λύση, η οποία θα διασφαλίζει πως η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, θα οδηγεί σε ένα νέο καθεστώς πλήρως απαλλαγμένο από αναχρονιστικές εγγυήσεις και παρουσία ξένων στρατευμάτων.

Μία λύση, η οποία θα επανενώνει τον τόπο μας και θα αποκαθιστά το διεθνές δίκαιο, αλλά και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία απολαμβάνει στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου ο κάθε πολίτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τα οποία η Τουρκία καταπατεί για 44 ολόκληρα χρόνια μέσα από την παράνομη κατοχή της Κύπρου.

Μια βιώσιμη λύση που θα εξασφαλίζει τη φυσική και εθνική επιβίωση των σημερινών και των μελλοντικών γενεών των νόμιμων κατοίκων του νησιού μας σε μια Κύπρο ελεύθερη, ανεξάρτητη και κυρίαρχη, με όλους τους πολίτες της να ζουν και να δημιουργούν σε συνθήκες ασφάλειας, συνεργασίας και ευημερίας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι αποφασισμένος και έτοιμος να συμμετέχει σ’ ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων, ώστε μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου να καταλήξουμε σε μια λύση στη βάση των ψηφισμάτων και αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και των αρχών, των αξιών και του κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μόνο τότε θα εξασφαλίσουμε το μέλλον που αξίζει στον τόπο μας, το μέλλον που αξίζει και σε μάς και στα παιδιά μας.
Το μέλλον για το οποίο ο Γεώργιος Στυλιανού, ο Βάσος Παναγή και ο Γεώργιος Αναστάση, πότισαν με το αγιασμένο αίμα τους το ιερό χώμα της πατρίδας μας. 

Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.