Συμπληρώνονται φέτος σαράντα εννέα χρόνια από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή του 1974. Αναπόδραστα, η μνήμη, σήμερα, ανατρέχει στα τραγικότερα γεγονότα της ιστορίας μας, μετά την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960.
Στις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 και στην ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών της Λευκωσίας εναντίον ένοπλων Τούρκων στασιαστών.
Στο έπος της Τηλλυρίας το 1964 με τις πρώτες επιχειρησιακές δράσεις Μονάδων της νεοσύστατης τότε Εθνικής Φρουράς, ενάντια στα διχοτομικά σχέδια της Τουρκίας.
Και τέλος, δέκα χρόνια αργότερα, στη βάρβαρη, παράνομη, αιματοβαμμένη τουρκική εισβολή του 1974.
Η μνήμη ανατρέχει στο προδοτικό πραξικόπημα που προσέφερε στον θρασύτατο εισβολέα την πρόφαση για να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς του και να εισβάλει στην Κύπρο.
Τραγικά επακόλουθα της βάρβαρης τουρκικής εισβολής, τα οποία ταλανίζουν την πατρίδα μας για μισό σχεδόν αιώνα, αποτελούν ο ξεριζωμός χιλιάδων προσφύγων από τις πατρογονικές τους εστίες, οι λεηλασίες σπιτιών και περιουσιών, η σύληση εκκλησιών, η βίαιη και αδιάκοπη καταστροφή της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και ο συστηματικός εποικισμός των κατεχόμενων περιοχών μας.
Χιλιάδες ήταν αυτοί που έπεσαν μαχόμενοι, δολοφονήθηκαν άνανδρα ή αγνοούνται ακόμα από τις εχθροπραξίες της δεκαετίας του ‘60 και από την περίοδο της τουρκικής εισβολής του 1974.
Η διακρίβωση της τύχης των ανθρώπων που αγνοούνται για δεκαετίες μπορεί να θεωρηθεί η τραγικότερη πτυχή όλων.
Μαζί μ’ αυτούς πλήττονται ανεπανόρθωτα και οι οικογένειές τους, οι οποίες βιώνουν βαθιές και μακροχρόνιες τραγικές επιπτώσεις.
Γονείς αναγκάστηκαν να ζήσουν χωρίς τα παιδιά τους. Παππούδες χωρίς τα εγγόνια τους. Παιδιά, στην απουσία του γονιού αναγκάστηκαν να γίνουν αυτά πατέρας ή μάνα στις οικογένειές τους. Πολλοί απ’ αυτούς εγκαταλείπουν τα εγκόσμια με την εναγώνια προσμονή και τον πόνο στη ψυχή τους.
Ολόκληρες οικογένειες καταδικάστηκαν να βιώνουν τον φόβο, το άγχος, την απόγνωση και τη βαθιά θλίψη σε μια αέναη αγωνιώδη αναζήτηση της αλήθειας για την τύχη των αγαπημένων τους.
Αυτή είναι η δική τους τραγική πραγματικότητα που αποτελεί ταυτόχρονα μια ανεπούλωτη πληγή για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Μια στάσιμη και παρατεταμένη κατάσταση πένθους και θρήνου, η οποία μεταφέρεται και εξαπλώνεται από γενιά σε γενιά.
Όσο περισσότερος χρόνος περνά, τόσο πιο νωπή γίνεται η πληγή.
Μια αιμάσσουσα πληγή η οποία προκαλεί μια βασανιστικά ατέρμονη συναισθηματική ακροβασία μεταξύ ελπίδας και απογοήτευσης.
Κι αυτό γιατί διαρκής στόχος δεν είναι απλώς η ανεύρεση των αγαπημένων τους, αλλά η μάχη απέναντι στις πιθανότητες να μην βρεθούν ποτέ.
Κυρίες και κύριοι,
Έχουμε, αναφαίρετο δικαίωμα να γνωρίσουμε και ταυτόχρονα υποχρέωση να συνεχίσουμε να προσπαθούμε με κάθε τρόπο, για να πετύχουμε τη διερεύνηση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας.
Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να επουλωθούν όλες οι ανοικτές πληγές που βασανίζουν ακόμα τις οικογένειές τους.
Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να απαντηθούν τα βασανιστικά ερωτήματα που τους κατατρύχουν για τόσα χρόνια και να ανακουφιστούν οι καθημαγμένες τους ψυχές.
Αυτόν τον στόχο έχουν οι άοκνες ενέργειες της ομάδας ειδικών επιστημόνων, που δρουν στο πλαίσιο της αποστολής της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους στην Κύπρο.
Ως κυβέρνηση δηλώνουμε απερίφραστα ότι ουδέποτε θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια μέχρι την ανεύρεση και του τελευταίου αγνοούμενου συμπατριώτη μας.
Απαιτούμε από το διεθνή παράγοντα να ασκήσει όλη την επιρροή του προς τις κατοχικές αρχές και την Τουρκία για να συνδράμουν την προσπάθεια ανεύρεσης των αγνοουμένων της Κύπρου και να τερματισθεί άπαξ διά παντός το δράμα και η αγωνία των συγγενών τους.
Ελληνίδες και Έλληνες,
Εκδηλώσεις όπως η σημερινή χαλυβδώνουν τη βούλησή μας για συνέχιση του αγώνα που διεξάγουμε, μέχρι την τελική δικαίωση και απελευθέρωση της Κύπρου.
Υπενθυμίζουν, ταυτόχρονα, το βαρύ χρέος που έχουμε απέναντι στην ιστορία και τις παραδόσεις μας, στους ηρωικώς πεσόντες και αγνοουμένους μας, που επιδεικνύοντας αυταπάρνηση και αυτοθυσία προασπίστηκαν μέχρι τέλους την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.
Υπενθυμίζουν ιδιαίτερα την ευθύνη και το χρέος που έχουμε απέναντι στα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές.
Διαμέσου του φετινού «Μαραθωνίου Αγάπης Αγνοουμένων» στέλνουμε για ακόμη μια φορά με ηχηρό τρόπο το μήνυμα της ευαισθητοποίησης σχετικά με το καθ’ όλα ανθρωπιστικό αυτό ζήτημα.
Αιωνία ας είναι η μνήμη όλων των ηρωικώς πεσόντων μας και είθε ο Μεγαλοδύναμος να βοηθήσει για τη διακρίβωση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας.
