Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση βρίσκομαι απόψε εδώ μαζί σας, στην ιερή γη της ανατολικής Μακεδονίας, στην πολύπαθη Δράμα, την πατρίδα του εθνομάρτυρα, φλογερού πατριώτη και πρωτεργάτη του Μακεδονικού Αγώνα Μητροπολίτη Χρυσόστομου Καλαφάτη, μετέπειτα Μητροπολίτη Σμύρνης, ο οποίος βίωσε μαρτυρικό θάνατο, όταν τα τουρκικά στίφη εισήλθαν στο «διαμάντι της Ανατολίας» το 1922.
Της μαρτυρικής ηρωικής θυσίας του δικού σας ιεράρχη είχε προηγηθεί ο μαρτυρικός θάνατος ένα αιώνα πριν όταν την 9η Ιουλίου 1821 οι Τούρκοι απαγχόνισαν τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Κυπριανό και άλλους 486 προεστώτες του τόπου μητροπολίτες, ηγούμενους, δασκάλους και ηγέτες τους οποίους θεωρούσαν επικίνδυνους υποστηρικτές του κινήματος της επανάστασης του 1821.
Δραμινές και Δραμινοί, με απόλυτο σεβασμό παρευρίσκομαι εδώ, στην μαρτυρική σας πόλη, η οποία έζησε όλα τα δεινά της επονείδιστης κατοχής, τρεις φορές, σε διάστημα 29 χρόνων, κατά τη διάρκεια του πρώτου βαλκανικού και των 2 παγκόσμιων πολέμων.
Και το ξέρω ότι οι Δραμινοί, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι και βιώνοντας τις τραγικές συνέπειες της ξένης κατοχής, ταυτίστηκαν με το δράμα των κυπρίων αδελφών, οι οποίοι συνεχίζουν να ζουν τις συνέπειες της εισβολής και κατοχής της δικής τους γης.
Το Πάρκο Κυπρίων Αγωνιστών αποτελεί ως χώρος, την ελάχιστη κατάθεση μνήμης και τιμής σ’ αυτούς που ως γνήσιοι απόγονοι των ηρώων του Έθνους, προσέφεραν τις ζωές τους στους αγώνες υπεράσπισης της Κύπρου.
Ιδίως αυτές τις μέρες, ανακαλούμε στη μνήμη τα τραγικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον μαύρο Ιούλιο και Αύγουστο του 1974, με τη βάρβαρη τουρκική εισβολή.
Τα τραγικά στιγμιότυπα ενός εφιάλτη που μέχρι και σήμερα συνεχίζεται.
Ανακαλούμε στη μνήμη τις φρικτές μνήμες από τα πεδία των μαχών.
Τότε που οι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες και έφεδροι των Μονάδων της Εθνικής Φρουράς, κατόπιν των παραλήψεων και των επαναλαμβανόμενων λανθασμένων εκτιμήσεων και αποφάσεων της τότε ηγεσίας του στρατεύματος και παρ’ όλη την πίκρα που βίωσαν ένεκα του προδοτικού πραξικοπήματος που προηγήθηκε, βρέθηκαν στις επάλξεις του αγώνα, πολεμώντας με σθένος, τόλμη και αποφασιστικότητα τον Τούρκο εισβολέα.
Δέχθηκαν την ανηλεή σφοδρότητα από την υπέρτερη αριθμητικά και τεχνολογικά τουρκική πολεμική μηχανή, αντιτάσσοντας τον ανεπαρκή και ξεπερασμένο οπλισμό τους, τις αναξιόπιστες και σε ορισμένες περιπτώσεις ανύπαρκτες επικοινωνίες και τις σημαντικές ελλείψεις σε προσωπικό.
Οι αριθμοί των νεκρών και τραυματιών τεκμηριώνουν το μέγεθος της θυσίας και της προσφοράς.
Εκατοντάδες ήταν, οι ανθρώπινες ιστορίες στα συντρίμμια των ισοπεδωμένων κτιρίων από τους βομβαρδισμούς και στα ματωμένα πεδία των μαχών.
Με καταρρακωμένες τις ζωές και λαβωμένες τις καρδιές και τις ψυχές τους, γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι, με τον τρόμο στα μάτια πανικοβλημένοι και χωρίς προορισμό, έπερναν τον δρόμο της προσφυγιάς, ξεσπιτωμένοι, αναζητώντας φυγή και σωτηρία από την κόλαση του πολέμου.
Εντονότερα θυμόμαστε τις μαυροφορεμένες μάνες των αγνοουμένων μας μέρα και νύχτα στα οδοφράγματα, να αναζητούν με βουβό δάκρυ την αλήθεια για την τύχη των παιδιών τους.
Κυρίες και κύριοι,
Στο πλάι των μαχητών της Εθνικής Φρουράς, που το καλοκαίρι του 1974 κλήθηκαν να αποκρούσουν την τουρκική επιθετικότητα, θρέθηκαν από την πρώτη στιγμή τα παιδιά της ΕΛΔΥΚ, καθώς και οι καταδρομείς της Α΄ Μοίρας, που κατέφθασαν στο νησί με την ηρωική επιχείρηση «ΝΙΚΗ».
Τα παιδιά της Ελλάδος πολέμησαν γενναία προτάσσοντας τα στήθη τους με αστείρευτο ηρωισμό απέναντι στους πολυάριθμους κια πάνοπλους τούρκους στρατιώτες.
Ως γνήσιοι απόγονοι των ηρώων του Έθνους επέδειξαν απαράμιλλο θάρρος πληρώνοντας βαρύτατο φόρο αίματος στον αγώνα προάσπισης των ιερών και οσίων του Ελληνισμού στο νησί μας και γράφοντας χρυσές σελίδες γνήσιας ελληνικής ανδρείας και μαχητικότητας.
Μπροστά στην προσφορά όλων αυτών των παιδιών από την Ελλάδα και την Κύπρο που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας, αποτίουμε τον αρμόζοντα φόρο τιμής και την ίδια ώρα αναλογιζόμαστε τη δική μας ευθύνη και το δικό μας χρέος απέναντι τους και έναντι της ιστορίας και των επόμενων γενεών.
Αντλώντας όλα τα διδάγματα που μας παραθέτει η ιστορία, οφείλουμε με συλλογικότητα, ομοψυχία, αίσθημα ευθύνης και ενότητα, να φανούμε αντάξιοι του αγώνα και της θυσίας των ηρώων μας.
Κυρίες και Κύριοι,
Σήμερα, 49 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο λαός μας συνεχίζει να βιώνει έντονα τις συνέπειες του εγκλήματος της τουρκικής εισβολής, τα τετελεσμένα της οποίας παραβιάζουν παράφορα την Οικουμενική Διακήρυξη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όλες οι προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη, στρέφονται στην άρση του αδιεξόδου και τη δημιουργία των συνθηκών εκείνων, ώστε να φτάσουμε σε μια έντιμη, κοινά αποδεκτή και βιώσιμη λύση, η οποία θα αποκαθιστά και θα διασφαλίζει πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των νόμιμων πολιτών της Κύπρου.
Προς αυτή την κατεύθυνση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, με ενότητα και ομοψυχία.
Έχουμε ιερό καθήκον και ύψιστη υποχρέωση να αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο, για μια πατρίδα ελεύθερη.
Αυτό θα αποτελέσει το καλύτερο μνημόσυνο για τους ηρωικούς προγόνους μας. Γι’ αυτούς που μας έδειξαν τον δρόμο με το ήθος, τους αγώνες και τις θυσίες τους.
Η ανιδιοτελής, αυτόβουλη επιλογή τους να υπερασπιστούν μέχρις εσχάτων τον τόπο μας, ως βροντερή φωνή μας καλεί για συνέχιση και των δικών μας προσπαθειών.
