Δεκαεφτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από το μοιραίο περιστατικό της συντριβής του ελικοπτέρου της Εθνικής Φρουράς, που προξένησε το θάνατο του αείμνηστου Αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και των λοιπών αλησμόνητων Αξιωματικών.
Είναι λοιπόν με αισθήματα ιδιαίτερης συγκίνησης και σεβασμού απέναντι στη μνήμη τους αλλά και δέους, που βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους ανθρώπους αυτούς που έχασαν τη ζωή τους στο βωμό του καθήκοντος.
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα δράματα της σύγχρονης ιστορίας των ενόπλων μας δυνάμεων. Εδώ, στη γη των Κουκλιών εκείνο το πρωινό της 10ης Ιουλίου του 2002, όπου κατέπεσε το ελικόπτερο του Αρχηγού Ευάγγελου Φλωράκη. Μαζί του και ο Διοικητής Αεροπορίας του ΓΕΕΦ, Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμένεγας, ο κυβερνήτης του ελικοπτέρου Σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης, ο Συγκυβερνήτης, Υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής και ο Υπασπιστής του Αρχηγού, Υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου.
Ο Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης, που τόσο την Κύπρο αγάπησε, έμελλε να αφήσει την τελευταία του πνοή στα χώματα της Πάφου, της γενέτειρας της συζύγου του Αθηνάς.
Από τα νεανικά του χρόνια, επέδειξε τη ξεχωριστή του κλίση να υπηρετήσει την πατρίδα του. Το χακί δεν το πρωτοφόρεσε στη σχολή Ευελπίδων. Όπως ανέφερε σε συνέντευξή του «Ήταν ο καημός μου, ο στόχος μου και τον υλοποίησα». Έθεσε από μικρός ως στόχο ζωής, να φυλάει Θερμοπύλες.
Ο Αρχηγός Φλωράκης αγαπούσε τη δουλειά του, πρωτίστως όμως αγαπούσε τους ανθρώπους γύρω του. Ήταν ένα κράμα ηγετικής φυσιογνωμίας, εργατικότητας και στρατιωτικής πειθαρχίας με έντονο και το στοιχείο της ανθρωπιάς και της κατανόησης. Η απλότητα ήταν η στάση της ζωής του, μ’ αυτήν πορεύτηκε, μ’ αυτήν έφυγε…
Χαρακτηριστικές οι φράσεις του σε επιστολή του στους Διοικητές των Μονάδων: «Η στολή και ο βαθμός δεν επιβάλλει στους υφισταμένους την εμπιστοσύνη. Αυτή εμπνέεται από την αξία, την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια του καθενός. Κατεβείτε στο επίπεδο του Στρατιώτη… κάντε τον να αισθανθεί την Εθνική Φρουρά σαν δεύτερη του οικογένεια. Η αυστηρότητα δεν είναι και ούτε ήταν ποτέ το κλειδί για την πειθαρχία…»
Δυστυχώς όμως η αδυσώπητη μοίρα τον στέρησε και από την Κύπρο, που τόσο αγάπησε και αγαπήθηκε, και από την πολυαγαπημένη του σύζυγο και τις δύο του θυγατέρες.
Δίπλα του, ο Ταξίαρχος Στυλιανός Δεμένεγας, άριστος πιλότος μαχητικών αεροσκαφών, με πέραν των 4.500 χιλιάδων ωρών πτήσης, είχε μόλις συμπληρώσει ένα χρόνο υπηρεσίας ως Διοικητής Αεροπορίας της Εθνικής Φρουράς. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που διετέλεσε Διοικητής Αεροπορίας, εργάστηκε μεθοδικά για την αναβάθμιση της Αεροπορίας, αφήνοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του και κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση όλων όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να συνεργαστούν μαζί του.
Ο Σμηναγός Πάρης Αθανασιάδης, κυβερνήτης του ελικοπτέρου, έχαιρε της εκτίμησης των συναδέλφων του για το χαρακτήρα του, αλλά και του θαυμασμού τους για την ικανότητά του να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της κάθε αποστολής του. Ικανότατος αξιωματικός, άριστος και πολύτιμος συνεργάτης.
Στο πλάι του, ο Υποσμηναγός Μιχάλης Σιακαλλής. Ένας υποδειγματικός αξιωματικός, πιστός στο καθήκον του και στον όρκο του προς την πατρίδα. Άνθρωπος ευγενής στο ήθος που διακρινόταν για τη λεβεντιά, την καλοσύνη και το φιλότιμό του.
Και τέλος, ο Υποπλοίαρχος Νικόλας Γεωργίου, ο Υπασπιστής του Αρχηγού Φλωράκη. Σεμνός και ταπεινός, πράος και ανιδιοτελής, ήταν μέχρι τέλους δίπλα στον Αρχηγό του, όπως ορίζει το καθήκον.
Αρχηγέ μας Ευάγγελε Φλωράκη, Aντιπτέραρχε Στυλιανέ Δεμένεγα, Επισμηναγέ Πάρη Αθανασιάδη, Πλωτάρχη Νικόλα Γεωργίου, Σμηναγέ Μιχάλη Σιακκαλή,
Καταθέσατε στο βωμό του καθήκοντος ό,τι πολυτιμότερο είχατε, την ίδια σας τη ζωή. Αποδείξατε έμπρακτα πως ταχθήκατε να υπερασπιστείτε μέχρι την τελευταία σας πνοή την πατρίδα μας, τις σημαίες μας, τα ιερά και όσια μας.
Είστε για μας η πηγή από την οποία αντλούμε δύναμη, για να συνεχίσουμε το δύσκολο αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση που δεν είναι άλλη από την πολυπόθητη λύση του Κυπριακού, που θα επέλθει μόνο με την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, την ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών μας.
Η κοινή θυσία σας, Ελλαδιτών και Ελληνοκυπρίων, υπήρξε σύμβολο ενότητας, σύμβολο δεσμού που ενώνει τους απανταχού Έλληνες.
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η προσφορά και η θυσία σας, μας καλεί να αναλογιστούμε και το δικό μας χρέος έναντι της μαρτυρικής μας πατρίδας.
Κυρίες και κύριοι,
Ως κυβέρνηση, θέλουμε μια Κύπρο ελεύθερη, μια Κύπρο της ειρήνης και της ευημερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όπου όλα τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα θα είναι κατοχυρωμένα και διασφαλισμένα.
Επιθυμούμε μία λύση, απολύτως συμβατή με την ιδιότητά μας ως κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
Ενωμένοι και με μοναδικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, θα πρέπει σήμερα με σύνεση και ψυχραιμία να αντιμετωπίσουμε τις κλιμακούμενες τουρκικές προκλήσεις εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Κυπριακής Δημοκρατίας, διαφυλάσσοντας τα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Η πρόσφατη απόφαση των 28 Ευρωπαίων ηγετών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι υιοθέτησαν ομόφωνα την εισήγηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, για λήψη στοχευμένων μέτρων κατά της Τουρκίας, ελπίζουμε ότι θα συνετίσει την Τουρκία.
Μια Τουρκία η οποία προκαλεί όλο και μεγαλύτερα προβλήματα στις προσπάθειες επανέναρξης των συνομιλιών. Προβλήματα που αναδεικνύουν την έλλειψη κάθε καλής διάθεσης από μέρους της να συνεργαστεί για την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού. Περιφρονεί πλήρως κάθε αρχή του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου.
Κυρίες και κύριοι,
Έχουμε υποχρέωση και καθήκον να συνεχίσουμε τον αγώνα, μέχρι τον τερματισμό της κατοχής, την επανένωση της πατρίδας και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών του συνόλου του κυπριακού λαού.
Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή, η καλύτερη αναγνώριση της θυσίας του Αρχηγού Φλωράκη αλλά και των υπόλοιπων ηρώων του μοιραίου ελικοπτέρου αλλά και όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για τη λύτρωση της Κύπρου μας.
Αιωνία ας είναι η μνήμη τους.
