Με βαθιά συγκίνηση και πόνο ψυχής μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, στη Χλώρακα, για να απευθύνουμε το ύστατο χαίρε σε ακόμα ένα συμπατριώτη μας, ο οποίος έδωσε τη ζωή του για την προάσπιση της ελευθερίας της πατρίδας μας.

Η Κυπριακή Πολιτεία καταθέτει την οφειλόμενη τιμή, την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση σε ακόμη ένα ηρωικό παλληκάρι, τον Λεωνίδα Δημοσθένους, ο οποίος κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων του 1974, υπηρετούσε τη θητεία του ως οπλίτης στο 251 Τάγμα Πεζικού.

Την ίδια ώρα ξαναζούμε τις εφιαλτικές εκείνες στιγμές που βίωσε η πατρίδα μας και πενθούμε για πολλοστή φορά για το μαύρο εκείνο καλοκαίρι του 1974.

Μετά από σαρανταεπτά σχεδόν χρόνια αγωνίας και άγνοιας, συμμετέχουμε με αισθήματα βαθιάς ευλάβειας στην επικήδειο ακολουθία ενός ακόμα πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή ο οποίος μέχρι πρότινος συγκαταλέγετο στο μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων μας και αναγνωρίστηκε στο πλαίσιο των εκταφών και της αναγνώρισης λειψάνων της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων. 

Ως πολιτεία, κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ στη θυσία του και εκφράζουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη.

Η ταυτοποίηση των ανευρεθέντων λειψάνων μετά από εκταφή που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή της Βώνης, αποτελεί τον επίλογο μιας τραγικής ιστορίας, η οποία προκάλεσε ανείπωτο πόνο στην οικογένεια, στους φίλους και στους συγχωριανούς του Λεωνίδα.

Ο ήρωας που αποχαιρετούμε σήμερα γεννήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1955. Κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 251 Τάγμα Πεζικού με έδρα τη Γλυκιώτισσα Κερύνειας.

Ξημερώματα της 20^ης Ιουλίου  τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδιζαν την Κερύνεια και την ευρύτερη περιοχή, ενώ επιχειρείτο απόβαση δυνάμεων στην περιοχή Πέντε Μίλι. Το 251 Τάγμα Πεζικού δέχθηκε πρώτο τις σφοδρές επιθέσεις των Τούρκων. 

Οι άντρες του Τάγματος που ανέλαβαν αποστολή αναχαίτισης των τουρκικών στρατευμάτων, εξήλθαν του στρατοπέδου και κατευθύνθηκαν προς τους χώρους διασποράς. 

Ο 2ος Λόχος στον οποίο υπηρετούσε ο Λεωνίδας, επάνδρωσε φυλάκια εντός της πόλης της Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου οι τουρκικές δυνάμεις αφού κατάφεραν να αποβιβάσουν μεγάλο αριθμό αρμάτων, επιτέθηκαν με σφοδρότητα κατά της αμυντικής διάταξης της Εθνικής Φρουράς στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας. 

Ακολούθησαν σκληρές και άνισες μάχες. Λόγω της υπεροπλίας των Τούρκων, γύρω στο μεσημέρι δόθηκε  διαταγή στις δυνάμεις της εθνοφρουράς να απαγκιστρωθούν και να οπισθοχωρήσουν.

Ο Λεωνίδας θεάθηκε για τελευταία φορά από τον αδελφό του στις 26 Ιουλίου στη Λευκωσία.

Το Τάγμα αφού ανασυγκροτήθηκε στη Λευκωσία, στις 8 Αυγούστου προωθήθηκε και επάνδρωσε αμυντικές θέσεις στη γραμμή Αγίου Χρυσοστόμου – Κουτσοβέντη – Μιας Μηλιάς. Στις 14 Αυγούστου, ημέρα κατά την οποία εκδηλώθηκε η δεύτερη φάση της εισβολής,  η αμυντική γραμμή της Εθνικής Φρουράς στον ανατολικό τομέα, στην περιοχή Μια Μηλιά, δέχθηκε μεγάλη και συντονισμένη επίθεση, με αποτέλεσμα σύντομα να προκληθεί ολοκληρωτική κατάρρευσή της αμυντικής γραμμής.

Ακολούθησε απαγκίστρωση από την περιοχή της Μιας Μηλιάς. Από τότε ο Λεωνίδας δεν έδωσε σημεία ζωής και η τύχη του αγνοείτο. 

Η εκταφή και η ταυτοποίηση των οστών του στην περιοχή της Βώνης, καταδεικνύει ότι ακολούθησε την ίδια πορεία μαζί με άλλους στρατιώτες προς Παλαίκυθρο και μετά προς Βώνη. Είναι προφανές ότι η πορεία τους ανακόπηκε από τις τουρκικές δυνάμεις, οι οποίες προχώρησαν με κάθε βαρβαρότητα στην άνανδρη δολοφονία του. 

Αγαπητοί φίλες και φίλοι,

Απαιτούμε από τη διεθνή κοινότητα να πιέσει την Τουρκία να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της. Δεν μπορεί μετά από σαράντα επτά χρόνια να εξακολουθούν να υπάρχουν αγνοούμενοι και η Τουρκία να αρνείται να συνεργαστεί για τη διακρίβωση της τύχης τους, βάζοντας συνεχώς προσκόμματα στις εργασίες της Διερευνητικής Επιτροπής. Δυστυχώς, οι γονείς και οι συγγενείς των ανθρώπων μας που αγνοούνται, εγκαταλείπουν τα εγκόσμια με τον πόνο ριζωμένο στις καρδιές τους, χωρίς να μπορέσουν να μάθουν τι απέγιναν τα παιδιά και τα συγγενικά τους πρόσωπα.

Προ ολίγων ημερών ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξέφρασε προς τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών την αποφασιστικότητα, αλλά και την πολιτική βούληση να εμπλακούμε σε ένα δημιουργικό διάλογο στην προσπάθεια επανένωσης της πατρίδας μας, στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα. 

Ένα διάλογο που θα βασίζεται στις αρχές και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, στις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και θα στοχεύει στη δημιουργία ενός λειτουργικού και βιώσιμου κράτους. 

Ενός κράτους που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου των πολιτών, χωρίς την ανάγκη από εγγυήσεις ή την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων.

Η προσπάθεια επανένωσης του τόπου και η απαλλαγή του από τα κατοχικά στρατεύματα αποτελεί για εμάς δέσμευση και το  χρωστάμε σε όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία.

Κυρίες και Κύριοι,

Σήμερα, γράφουμε τον επίλογο της τραγικής πορείας ενός άξιου τέκνου της πατρίδας μας. Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω για ακόμη μια φορά τη συμπάθεια και τον θαυμασμό μου προς την οικογένεια του Λεωνίδα, για τα τόσα χρόνια υπομονής και μαρτυρικής καρτερικότητας που επέδειξε μέχρι να διακριβωθεί η τύχη του. 

Εύχομαι το τέλος της μακρόχρονης αυτής δοκιμασίας για την τύχη του ανθρώπου σας, να γαληνέψει τη ψυχή και να απαλύνει τον πόνο σας.

Ο Λεωνίδας με τη θυσία του, υπερασπίστηκε την τιμή και την ελευθερία της πατρίδας μας και θα πρέπει όλοι να αισθανόμαστε υπερήφανοι.

Ας είναι αιωνία και τιμημένη η μνήμη του στρατιώτη Λεωνίδα Δημοσθένους, του 251 Τάγματος Πεζικού και η θυσία του να αποτελέσει φάρο, που θα φωτίζει την πορεία μας στον δύσκολο δρόμο για τον τερματισμό της κατοχής και της απελευθέρωσης της πατρίδας μας.

Σας ευχαριστώ.