Είναι με αισθήματα βαθύτατης συγκίνησης που, εκ μέρους του Προέδρου της Δημοκρατίας κυρίου Νίκου Αναστασιάδη, χαιρετίζω τη σημερινή εκδήλωση, προκειμένου, μαζί, να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τα αθώα θύματα της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, αλλά και να υπογραμμίσουμε, ταυτόχρονα, το μεγαλείο της προσφοράς τους στην εξέλιξη του πολιτισμού μας στις διάφορες εκφάνσεις του. 

Να συγχαρώ, κατ’ αρχήν, το Δήμο Λεμεσού, το Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Λεμεσού, το Σύνδεσμο Μικρασιατών Κύπρου και τη Διδασκαλική Παράταξη ΠΑΔΕΔ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, που ενεργώντας  με τη στήριξη της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού διοργανώνουν τη σημερινή εκδήλωση, διαπνεόμενοι από το σεβασμό και την εκτίμηση που τρέφει προς τους Μικρασιάτες αδελφούς μας  ο απανταχού της γης Ελληνισμός.

Επειδή ακριβώς πάντα οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε, το 2022 έχει ανακηρυχθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο ως έτος μνήμης και απολογισμού της προσφοράς του Μικρασιατικού Ελληνισμού, καθότι ολοκληρώνεται ένας αιώνας από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσουμε και το χρέος τιμής και σεβασμού προς τους Έλληνες του Πόντου που γνώρισαν πρώτοι τη βιαιότητα και βαρβαρότητα των νεοτούρκων στις αρχές του 20^ου αιώνα. Ακολούθησε ο κατατρεγμός των Αρμενίων και, ακολούθως, του Ελληνισμού της Νέας Ιωνίας και των άλλων εδαφών της Μικράς Ασίας, όπου μεγαλούργησε για αιώνες ο Ελληνικός Πολιτισμός. Τα εγκλήματα αυτά των Νεοτούρκων καταγράφηκαν στην ανθρώπινη ιστορία ως από τα πλέον ειδεχθή και αποτρόπαια. Πραγματικές γενοκτονίες που αποτελούν ντροπή για το ανθρώπινο γένος.

Με το ίδιο απεχθές προσωπείο, η Τουρκία στράφηκε το 1974 εναντίον και των Ελλήνων της Κύπρου. Σήμερα δε, επαναφέροντας χωρίς να το αποκρύβει, νέο-οθωμανικές προσεγγίσεις και τακτικές που συγκρούονται κατάφωρα με το διεθνές δίκαιο, επιδιώκει να αποκτήσει ηγεμονικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και εις βάρος πλείστων άλλων χωρών της περιοχής.

Κυρίες και Κύριοι,

Το Ελληνικό Έθνος έχει βαθιές ρίζες στο χώρο και στο χρόνο και λαμπρό ιστορικό παρελθόν. Ως Έλληνες νιώθουμε περήφανοι για τη μακρά ιστορική μας πορεία, τον πολιτισμό, τους αγώνες και τα επιτεύγματα του Έθνους μας. Δε λησμονούμε όμως, ότι η ιστορική αυτή διαδρομή ποτίστηκε σε πολλές περιπτώσεις με το αίμα των προγόνων μας. Η ελευθερία μας, η διατήρηση της ταυτότητάς μας, η προάσπιση των αρχών, των αξιών και των ιδανικών μας, δεν ήταν ποτέ αυτονόητες, αλλά είχαν βαρύ φόρο αίματος. 

Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από την τραγική καταστροφή του 1922, μας υπαγορεύει να θυμόμαστε πάντοτε και να τιμούμε όλους όσοι έπεσαν θύματα των συστηματικών διωγμών και της βαρβαρότητας των νεοτούρκων. Ταυτόχρονα, η μαύρη αυτή επέτειος μας καλεί σε αναστοχασμό και ομοψυχία. Η μνημόνευση των αλησμόνητων πατρίδων, του Πόντου, της Σμύρνης, της Εφέσου και της Αλικαρνασσού, της Αμάσειας και τη Αλλάγιας, της γης που υπήρξε πανάρχαια κοιτίδα του Ελληνικού πολιτισμού, αποτελεί το καλύτερο εχέγγυο για τις γενιές που πέρασαν και τις γενιές που θα έρθουν, για να μη σκεπάσει η λήθη την πικρή ιστορία της.

Ας κλίνουμε λοιπόν ευλαβικά το γόνυ στη θυσία των χιλιάδων αθώων ψυχών που χάθηκαν με τόση βιαιότητα και στις άλλες τόσες χιλιάδες που ξεριζώθηκαν από τη γη τους, με την ευχή και την ελπίδα της δικαίωσης αλλά και της ετοιμότητας παρεμπόδισης παρόμοιων εγκλημάτων κατα του Ελληνισμού στο μέλλον.