(Κυριακή, 10 Μαρτίου 2019, Ι. Ν. Αγίου Μηνά, Γέρι)

Ανδρείος μπορεί να ονομάζεται εκείνος που δεν φοβάται τον τιμημένο, τον γενναίο θάνατο και όλες εκείνες τις επικίνδυνες καταστάσεις που απειλούν με θάνατο, σύμφωνα με τον αρχαίο φιλόσοφο Αριστοτέλη.

Λόγια που στην ηρωοτόκο κοινότητα του Γερίου γίνονται πράξεις και γι’ αυτό αποτελεί για μένα ιδιαίτερη τιμή να παρευρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας, στην κοινότητα που πρόσφερε στην μαρτυρική μας πατρίδα πολλούς λεβέντες.

Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σ’ έναν από τους εκλεκτούς της κοινότητας Γερίου, τον ήρωα Κυριάκο Κακουλλή, που έπεσε υπέρ πατρίδος στη μάχη των Καζιβερών, στις 19 Μαρτίου 1964, εν ώρα καθήκοντος.

Μαζευτήκαμε επίσης, για να μνημονεύσουμε τους δύο ήρωες της κοινότητας που έπεσαν μαχόμενοι κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, Κυριάκο Κολοκάση και Ιωνά Νικολάου, αλλά και να αναπέμψουμε δέηση για ανεύρεση των αγνοουμένων παλικαριών του 1974 Ανδρέα Κουκουμά και Μάκη Παμπόρη, όσο και τους λοιπούς αγνοούμενούς μας.

Στη μνήμη μας ζωντανεύει σήμερα η εξέχουσα μορφή του τιμώμενου ήρωα Κυριάκου Κακουλλή, 55 χρόνια από τη θυσία του.

Ο Κυριάκος γεννήθηκε το 1942 και ήταν το 3ο παιδί από τα 4 της οικογένειας του Γιάννη και της Ειρήνης Κακουλλή. Γαλουχημένος από μικρός στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη διακρινόταν στο σχολείο για το ήθος και τις επιδόσεις του. Από την ηλικία των 13 ετών αποτέλεσε ενεργό μέλος της ΑΤΕ ΠΕΚ Γερίου, σημερινός Δικέφαλος και της Άλκιμης Νεολαίας της ΕΟΚΑ, έχοντας ενεργό ρόλο και αξιόλογη δράση παρά το νεαρό της ηλικίας του. Ασχολήθηκε επίσης με τον αθλητισμό διατελώντας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Λευκωσίας.

Τον Φεβρουάριο του 1964 και σε ηλικία 22 χρονών, κατατάγηκε στις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις που συγκροτήθηκαν για αντιμετώπιση της έκρυθμης κατάστασης που επικρατούσε στο νησί μετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963 και τις συνεχιζόμενες διακοινοτικές ταραχές.

Τα γεγονότα του 1963 – 64 ήταν η πρώτη σοβαρή κρίση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η νεοσύστατη τότε Κυπριακή Δημοκρατία, 3 χρόνια μετά την εγκαθίδρυσή της. Το ξέσπασμα των ταραχών τα Χριστούγεννα του 1963 οδήγησε το σύνοικο στοιχείο στην έξοδο από την κυβέρνηση και στη δημιουργία τουρκοκυπριακών θυλάκων που συντηρούσαν μια ανώμαλη κατάσταση γεμάτη βίαια επεισόδια αποδεικνύοντας ότι στόχος ήταν η κατάρρευση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η εξυπηρέτηση των διχοτομικών σχεδίων της Άγκυρας.

Ο Κυριάκος «θέλοντας να εκτελέσει το καθήκον του προς την πατρίδα για την ασφάλεια του κράτους και την προάσπιση της ελευθερίας και ανεξαρτησίας της Κύπρου», όπως ο ίδιος έγραψε λίγες μέρες πριν καταταγεί στις αστυνομικές δυνάμεις, άφησε τη δουλειά του και προσέτρεξε στο κάλεσμα της πατρίδας για υπεράσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Στις 19 Μαρτίου 1964 τα χαράματα, 2 αστυνομικές περίπολοι, ανάμεσά τους και ο Κυριάκος Κακουλλής, μετέβηκαν στο τουρκοκυπριακό χωριό Καζιβερά με σκοπό τη διάνοιξη της κύριας οδού Λευκωσία – Ξερός, την οποία έφραξαν οι Τουρκοκύπριοι με οδοφράγματα, αποκόπτοντας τη συγκοινωνία επί δεκαημέρου.

Παρόλες τις διαβουλεύσεις με τον Τουρκοκύπριο κοινοτάρχη του χωριού και την υπόσχεση του τελευταίου ότι θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα των αστυνομικών, ένοπλοι Τουρκοκύπριοι που επάνδρωναν φυλάκια περιμετρικά του χωριού άνοιξαν πυρ εναντίον τους. Οι Ελληνοκύπριοι αστυνομικοί ανταπέδωσαν τα πυρά και ακολούθησε πραγματική μάχη που κράτησε ώρες μέχρις ότου οι αστυνομικοί μας κατέλαβαν τα περισσότερα φυλάκια. 

Από τους 4 τραυματίες αστυνομικούς που άφησε πίσω της η μάχη ο Κυριάκος Κακουλλής άφησε την τελευταία του πνοή, λίγο αργότερα, στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, όπου μεταφέρθηκε. 

Μνημονεύουμε επίσης σήμερα τους δύο αγνούς πατριώτες, αγωνιστές της ΕΟΚΑ Κυριάκο Κολοκάση και Ιωνά Νικολάου, οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι τον Δεκαπενταύγουστο του 1956, κατά τη διάρκεια της παράτολμης επιχείρησης απελευθέρωσης του κρατούμενου Πολύκαρπου Γεωρκάτζη, τον οποίο οι Άγγλοι μετέφεραν για εξετάσεις στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. 

Αναπέμπουμε επίσης δέηση για ανεύρεση των δύο νέων παλικαριών της κοινότητας Γερίου Μάκη Παμπόρη και Ανδρέα Κουκουμά, η τύχη των οποίων αγνοείται από τον Αύγουστο του 1974, κατά τη διάρκεια της 2ης φάσης της τουρκικής εισβολής, οι οποίοι προσέτρεξαν στο κάλεσμα της πατρίδας και κατατάγηκαν ως έφεδροι στο 305 Τάγμα Επιστρατεύσεως. 

Τιμούμε λοιπόν, σήμερα, τα παιδιά του Γερίου που την ώρα της κρίσης μέτρησαν το μπόι τους με την ελληνική λεβεντιά και το βρήκαν αντάξιο. Τιμούμε τα παλικάρια που έκαναν περήφανες τις οικογένειές τους και την κοινότητά τους που τους ανάθρεψε.

Ανθρώπους που επιβεβαίωσαν κατά γράμμα αυτό που μας παραθέτει ο Περικλής στον περίφημο Επιτάφιο Λόγο του, ότι «το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον», ότι δηλαδή ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.

Όπως τους ήρωες του Σεφέρη που προχωρούν στα σκοτεινά και δεν προσδοκούν σε κανένα αντάλλαγμα και σε κανένα όφελος.

Το σημερινό μνημόσυνο δεν αποτελεί μόνο μια οφειλόμενη τιμή και κατάθεση αιώνιας ευγνωμοσύνης προς τον ήρωα Κυριάκο Κακουλλή και τους άλλους τιμώμενους ήρωες. Αποτελεί και μια ευκαιρία υπόμνησης για τη δική μας ευθύνη έναντι αυτών των ηρώων, του δικού μας χρέους έναντι της ιστορίας και της πατρίδας μας.

Την ίδια ώρα που κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ εμπρός στους ήρωές μας, οφείλουμε να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες και να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των στιγμών που διέρχεται η πατρίδα μας. 

Διδασκόμενοι από τις παρακαταθήκες των ιστορικών μας αγώνων και έχοντας απόλυτη συνείδηση του ιστορικού μας χρέους, οφείλουμε, να καταστήσουμε σαφές ότι το σημερινό στάτους κβο είναι απαράδεκτο και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί τη λύση του πολιτικού μας προβλήματος. 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως επανειλημμένα έχει διακηρύξει, είναι έτοιμος να εμπλακεί με όλη την καλή θέληση στη διαπραγματευτική διαδικασία, έτσι όπως την έχει καθορίσει ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. 

Θέλω ιδιαίτερα να τονίσω ότι εμείς επιδιώκουμε σθεναρά την λύση του κυπριακού το συντομότερο δυνατό. Μίας λύσης που θα μας απαλλάσσει από το απαράδεκτο στάτους κβο και θα βασίζεται στο διεθνές δίκαιο και τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα οδηγεί στη δημιουργία ενός πραγματικά ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους απαλλαγμένου τόσο από εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα όσο και από την παρουσία κατοχικών στρατευμάτων για την ευημερία, την πρόοδο και την ανάπτυξη όλων των κατοίκων του νησιού μας. 

Παράλληλα, η ανακάλυψη σημαντικών αποθεμάτων υδρογονανθράκων, οδήγησε την Κυπριακή Δημοκρατία, το τελευταίο χρονικό διάστημα, να αναπτύξει βαθιές και ειλικρινείς σχέσεις με όλα τα κράτη της περιοχής μας καθιερώνοντας, τριμερείς μηχανισμούς συνεργασίας με αυτές, επιβεβαιώνοντας πως η Κύπρος συμβάλλει στην ασφάλεια, στη σταθερότητα και στην ευημερία της περιοχής. 

Κυρίες και κύριοι,
Θεωρώ υποχρέωσή μου, με την ευκαιρία που βρίσκομαι μαζί σας να σας μεταφέρω για άλλη μια φορά τη συμπαράσταση, αλλά και την προσήλωση της κυβέρνησης στον αγώνα για πλήρη και αποτελεσματική διερεύνηση της τύχης όλων των αγνοουμένων μας.

Είναι πραγματικά καιρός να στραφούν οι πιέσεις προς την Τουρκία, ώστε να αναγκαστεί να παρέχει πρόσβαση σε πληροφορίες για την ενίσχυση των προσπαθειών της Διερευνητικής Επιτροπής. Πέραν των οχτακοσίων συμπατριωτών μας εξακολουθούν να βρίσκονται στον μακρύ κατάλογο των αγνοουμένων, τη στιγμή που μέχρι πριν από λίγες μέρες, δεν επετράπη στη Διερευνητική Επιτροπή να διενεργήσει εκσκαφές σε τουλάχιστον 20 πιθανά σημεία ταφής εκτός στρατιωτικών περιοχών, επιβεβαιώνοντας πως η Τουρκία αρνείται να συνεργαστεί για ένα ανθρωπιστικό και όχι πολιτικό θέμα.

Τελειώνοντας θέλω να ότι, μόνο με ενότητα και ομοψυχία μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας και να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.

Ας είναι αιωνία τους η μνήμη και ο Μεγαλοδύναμος είθε να βοηθήσει να κλείσουν οι πληγές των οικογενειών των αγνοουμένων μας.